Wdrażanie Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych a rzeczywistość socjolingwistyczna w Polsce

Ratyfikacja Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych przez Polskę była sygnałem poszanowania praw językowych obywateli należących do mniejszości narodowych i etnicznych, od ponad 100 lat zamieszkujących obecne terytorium państwa. Konwencja wprowadziła pojęcie języka regionalnego, którego zakres wymaga nowego spojrzenia na opozycję język — dialekt i sytuację dialektów języka polskiego. Sposób przeprowadzenia ratyfikacji pokazał słabe strony polskiej polityki językowej — skupienie się na funkcji symbolicznej języka oraz oderwanie od rzeczywistej sytuacji socjolingwistycznej w trakcie przyjmowania poszczególnych zapisów karty. Potwierdzają to raporty i opinie Komitetu Ekspertów Rady Europy monitorującego wypełnianie zobowiązań przyjętych przez państwa-sygnatariuszy karty.

Ratification of the European Chartes of Regional or Minority Languages constitutes important support for minority languages which have been traditionally spoken by citizens in Poland since over 100 years. The Chartes has introduced new term regional language and therefore new approach to the matter of Polish dialects and language minorities are required. According to the reports of the Committee of Experts CE, application of the Chartes shows weakness in the Polish language policy — Poland has focused on the symbolic role of national language and has discounted sociolinguistic situation. Awareness towards language minorities in the Polish society are still low.