Rodzinna polityka językowa. Strategie komunikacyjne w wychowywaniu dzieci trójjęzycznych

Niektórzy rodzice, zmotywowani lub zmuszeni okolicznościami życiowym, nie poprzestają na bilingwalnym wychowaniu, lecz wprowadzają trzeci (lub nawet czwarty i kolejny) język do repertuaru językowego swoich dzieci. W specjalistycznej literaturze naukowej oraz poradnikowej poświęca się zagadnieniu symultanicznej akwizycji trzech języków oraz wczesnej ekspozycji na trzy języki mało miejsca, gdyż są to fenomeny znacznie mniej rozpowszechnione niż dwujęzyczne nabywanie kompetencji oraz edukacja bilingwalna. W oparciu o wywiady z rodzicami dzieci trójjęzycznych, w artykule przedstawiono metody i strategie wychowywania trzyjęzycznych dzieci, będące najczęściej specyficznymi adaptacjami znanych modeli wykorzystywanych w wychowywaniu bilingwalnym. Wyniki badań mogą zainteresować zarówno językoznawców jak i rodziców zastanawiających się, jak poprowadzić proces wychowania wielojęzycznych dzieci.

Some parents, motivated or forced by circumstances of life, do not stop at a bilingual education, but introduce a third (or even another) language to their children’s linguistic repertoire exposing them to trilingual (or multilingual) acquisition process. In the specialist literature and handbooks, as yet, there has been significantly less scientific exploration and scholarly attention dedicated to this field of study compared to the well researched bilingualism and dual language competences which are considerably more spread worldwide. Based on interviews with parents of trilingual children, the paper presents communication strategies used for raising trilingual children, which are often adaptations of well-known models used in bilingual education. The findings of the study may be of theoretical interest to linguists, and of practical interest to parents showing curiosity or concern about growing a multilingual family.