Das Komische als dispositives Motiv der Disziplinierung

Celem artykułu jest ukazanie, w jakim stopniu dyspozytyw w ujęciu Foucaulta można traktować jako analityczny instrument do analizy dowcipu rozumianego jako codzienny, nieformalny akt mowy. Komizm definiowany jest wówczas jako sposób konstruowania podmiotu, jako dyscyplinowanie rozumiane w kategoriach „wychowywania“ podmiotu. W niniejszej pracy podjęta jest próba stworzenia podstaw teoretycznych kategorii „dyspozytyw“ jako określonej perspektywy analitycznej. Chodzi o pokazanie relacji pomiędzy dyskursywnym tworzeniem porządku symbolicznego a praktykami „uczestnictwa podmiotów w świecie”.