Od profesjonalnej nadziei do procedur: dyskursywna instytucjonalizacja polskiej pracy socjalnej

Dyskursy instytucjonalne, jako ogniwo pośrednie, z jednej strony wyznaczają ramy kon-kretnych działań podejmowanych przez pracowników socjalnych, z drugiej ukazują związek tej działalności z szerszymi dyskursami publicznymi (politycznymi). Rozdwojenia, przemiany dyskursów konstruowanych w ośrodkach pomocy społecznej ukazują kondycję i społeczne usytuowanie pracy socjalnej. Obserwowane w ciągu ostatnich dwudziestu lat tendencje strukturalnego przekształcania dyskursów instytucjonalizujących pracę socjalną pozwalają sformułować tezę interpretatywnej deprofesjonalizacji i dehumanizacji tego zawodu. Coraz wyraźniej zewnętrznie strukturyzowana praca socjalna staje się częścią wysublimowanych mechanizmów pośredniego rządzenia społeczeństwem (populacją), będąc też jednocześnie ich ofiarą.

The article presents how the institutional discourses, as an intermediary link, on the one hand frame actions taken by social workers, on the other — connect this activity with the broader public (political) discourses. Dualisation and transformation of the discourses that are to be constructed in social welfare centers indicate the condition and societal position of social work. Over the past twenty years a trend towards structural transformation of discourses on institutionalizing social work has been observed. These changes allow to formulate the main thesis of the article that is of the interpretative deprofessionalisation and dehumanisation of social work as an occupation. Externally structured social work gradually becomes a part of sophisticated mechanisms of an indirect governing of the society (population), being their victim at the same time.