Learning Polish with Duolingo: A case study in Taiwanese academic setting

Duolingo is one of the most popular applications used for learning foreign languages and, as such, has attracted attention of numerous scholars around the world. Majority of them, however, have focused on how the app supports English instruction. Not enough has been found about using it for mastering Polish by non-native speakers. What is more, a great deal of existing research is quantitative in character, which is why there is a growing demand for projects offering a deeper insight into the issue. The goal of this case study is to fill in this gap by providing a more detailed explanation of how Duolingo can be used for learning Polish in Taiwanese academic setting, as perceived by a female student majoring in Slavic languages whose mother tongue is Mandarin. The data obtained in a series of in-depth interviews enables a better understanding of how this highly motivated learner saw the product and its main features, with gamification, forum, and English-mediated instruction among them. Put briefly, Duolingo turned out to be useful as an addition to the regular course at school and the student demonstrated high engagement by using it almost every day. But still, more research is needed to better understand how to incorporate the app into an in-class instruction and to see what strategies of learning are efficient, so that the users can benefit even more.

Duolingo jest obecnie jedną z najpopularniejszych aplikacji językowych, w związku z czym zwraca uwagę badaczy na całym świecie. Choć wiele artykułów poświęcono jak dotąd użyciu tego programu do nauki angielskiego, wciąż skromna jest nasza wiedza na temat zastosowania Duolingo w kontekście polonistycznym. Co więcej, znakomita większość dostępnych tekstów to badania o charakterze ilościowym. Ciągle mało jest publikacji oferujących wnikliwszy wgląd w naturę omawianego zagadnienia. Celem niniejszego studium przypadku jest wykazanie, jak aplikacja ta przysłużyć się może poznawaniu języka polskiego na Tajwanie. Autorka prezentuje w nim dane zebrane podczas serii wywiadów ze studentką tajpejskiej slawistyki. Pozwalają one zrozumieć, jak użytkowniczka ta postrzegała produkt i jego główne cechy, wśród których wymienić należy grywalizację, forum oraz użycie języka angielskiego jako pośrednika w nauce. W dużym skrócie można stwierdzić, że – z punktu widzenia informatorki – aplikacja okazała się pomocnym dodatkiem do regularnych zajęć w klasie, studentka zaś wykazała duże zaangażowanie, ucząc się praktycznie codziennie. Rozważając kierunek przyszłych badań warto rozważyć analizę sposobów na wykorzystanie Duolingo podczas lektoratu oraz przebadanie strategii, które mogą przysłużyć się studentom.