Etyczne aspekty zalecenia brania interesariuszy pod uwagę w tekstach wczesnego R.E. Freemana

Celem artykułu jest analiza etycznych aspektów zalecenia brania pod uwagę interesariuszy w pracach wczesnego R.E. Freemana. Zdaniem swojego twórcy wczesna koncepcja interesariuszy nie tylko nie jest koncepcją etyczną, ale wręcz nie powinna być w taki sposób interpretowana. Uzasadnienie brania pod uwagę interesariuszy jest dla wczesnego Freemana czysto skutecznościowe, autor wprost deklaruje pozaetyczny charakter swoich prac. Głównym argumentem na rzecz etycznych interpretacji wczesnego modelu Freemana jest – mimo wszystkich ograniczeń płynących z instrumentalizmu – w praktyce często prospołeczny na poziomie skutków charakter modelu.

The aim of this article is the analysis of the prescription of taking stakeholders’ into account in early R.E. Freeman works. Accordingly to the founder of the stakeholder theory its early version is neither the ethical theory, nor should be even interpreted as such. Taking stakeholders’ into account is justified and legitimized only by effectiveness of management processes. Thus early Freeman expressly states his amoral attitude. The socially beneficial character of practical consequences of Freeman’s model, despite limitations of its instrumentalism, is the main argument in favor of ethical interpretations of the early stakeholder theory.