The effect of tillage and management of post-harvest residues and biostymulant application on the yield of winter wheat in increasing monoculture

The field experiment on agricultural practices in winter wheat in short-term monoculture was carried out over the years 2011/2012 and 2012/2013 in Chemce (52o61’N; 18o44’E). The experimental factors included: A – tillage systems (variants with post-harvest tillage with a grubber or without and with the use of manure and sow ploughing and single ploughing, as well as direct sowing), B – method of managing postharvest residues (four variants with the use of straw and effective microorganisms or without), C – application of a biostimulant Asahi SL (two levels). The aim of the study was determination of the effect of these factors on the yield components and grain yield of winter wheat cultivated in the 2nd and 3rd year of monoculture. The best tillage system for winter wheat yield, irrespective of the duration of monoculture and the course of weather conditions over the years of research, was grubbing the stubble field with a previous application of manure and conducting sow ploughing. Under conditions unfavorable for winter plant yield with a freezing snowless winter, double grubbing and direct sowing was also a good tillage method, leaving a large amount of post-harvest residues on the field surface. Fertilization with straw, especially with a simultaneous use of effective microorganisms, appeared to be relevant under unfavorable habitat conditions. In the year with a beneficial course of weather conditions this treatment generally did not increase the grain yield. Biostimulant Asahi SL caused increase in the quantity of yield components and grain yield in winter wheat, irrespective of the duration of monoculture or of weather conditions over the years of research.

Doświadczenie polowe nad agrotechniką pszenicy ozimej w krótkotrwałej monokulturze wykonano w latach 2011/2012 i 2012/2013 w Chełmcach (52o61’ N; 18o44’ E). Czynnikami doświadczenia były: A – sposób uprawy roli (warianty z uprawą pożniwną gruberem lub bez i stosowaniem obornika oraz orką siewną i razówką, a także siew bezpośredni), B – sposób zagospodarowania resztek pożniwnych (cztery warianty ze stosowaniem słomy i efektywnych mikroorganizmów lub bez), C – aplikacja biostymulatora Asahi SL (dwa poziomy). Celem badań było określenie wpływu tych czynników na elementy plonowania i plon ziarna pszenicy ozimej uprawianej w 2. i 3. roku monokultury. Najlepszym sposobem uprawy roli dla plonowania pszenicy ozimej, niezależnie od długości okresu monokultury oraz przebiegu warunków pogodowych w latach badań, było gruberowanie ścierniska poprzedzone stosowaniem obornika i wykonanie orki siewnej. W warunkach niesprzyjających plonowaniu roślin ozimych z mroźną, bezśnieżną zimą dobrymi sposobami uprawy roli było także dwukrotne gruberowanie oraz siew bezpośredni, pozostawiające dużą ilość resztek pożniwnych na powierzchni pola. Nawożenie słomą, zwłaszcza z jednoczesnym stosowaniem efektywnych mikroorganizmów, okazało się zasadne w niekorzystnych warunkach siedliskowych. W roku o korzystnym przebiegu pogody zabieg ten na ogół nie zwiększał plonu ziarna. Biostymulator Asahi SL spowodował wzrost wielkości elementów plonowania i plonu ziarna pszenicy ozimej niezależnie od długości okresu monokultury i warunków pogodowych w latach badań.