Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Żywa śmierć, martwe życie: Lacan, Badiou i utracony skarb liberalizmu

Tytuł:
Żywa śmierć, martwe życie: Lacan, Badiou i utracony skarb liberalizmu
Living Death, Dead Life. Lacan, Badiou and the Lost Treasure of Liberalism
Autorzy:
Masłoń, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/468037.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2008, 16
1508-6305
2544-3186
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Sławomir Masłoń   Living Death, Dead Life. Lacan, Badiou and the Lost Treasure of Liberalism   Using as a springboard an essay by Agata Bielik-Robson in which she criticizes the recent revival of the connection between Marxism and Lacanian psychoanalysis as the reincarnation of deadly rhetoric (fanatic and fantasmatic) and opposes it to the origins of liberalist discourse as the modern language of pure vitalist energy, the text tries to show that such an ecstatic interpretation of liberalism is precisely the fantasmatic counterpart of the drab and life-denying “the end of grand narratives” ruling ideology. It also attempts to show that the opposition between the supposed ideological adulation of death (Lacan) and life (liberalism) is not only based on erroneous understanding of crucial Lacanian concepts, but also on a questionable conceptualization of the notion of life itself.

Sławomir Masłoń   Living Death, Dead Life. Lacan, Badiou and the Lost Treasure of Liberalism   Using as a springboard an essay by Agata Bielik-Robson in which she criticizes the recent revival of the connection between Marxism and Lacanian psychoanalysis as the reincarnation of deadly rhetoric (fanatic and fantasmatic) and opposes it to the origins of liberalist discourse as the modern language of pure vitalist energy, the text tries to show that such an ecstatic interpretation of liberalism is precisely the fantasmatic counterpart of the drab and life-denying “the end of grand narratives” ruling ideology. It also attempts to show that the opposition between the supposed ideological adulation of death (Lacan) and life (liberalism) is not only based on erroneous understanding of crucial Lacanian concepts, but also on a questionable conceptualization of the notion of life itself.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies