Diversity of segetal flora in a field of spring triticale depending on weed control and nitrogen fertilization methods

A field experiment was conducted in 2004-2004, at the Research Station in Tomaszkowo near Olsztyn, owned by the University of Warmia and Mazury. It was set up on proper grey podzolic soil, good rye complex. The purpose was to evaluate the biodiversity of segetal flora in a field cropped with the spring triticale cultivar Wanad. The evaluation was based on the species composition, density and weight of weeds, depending on the weeding method (without weeding; once harrowing; twice harrowing; herbicide; harrowing + herbicide) and nitrogen fertilization (total amount 120 kg N·ha-1: 0; 60 + 60; 60 + 25 + 35; 60 + 25 foliar application + 35). Such studies are essential for cognitive reasons and useful in agricultural practice, owing to the growing interest in integrated agriculture, especially plant protection and nitrogen fertilization, which is an attempt to achieve sustainable agriculture and protect biodiversity. The weed control methods tested on triticale fields led to the reduced species richness among weeds, their lesser abundance and lower air-dry matter. The lowest biodiversity was determined for the assemblage of weeds in a field of spring triticale which had been harrowed and treated with herbicide, and where the Shannon-Wiener index was 2.18 for the richness of weeds and 1.95 for weed biomass, thus being 0.31 and 0.58 lower, respectively, than in a field of unweeded triticale. Nitrogen fertilization, irrespective of the application technology, did not have a notable effect on the diversity and species dominance among weeds.

Eksperyment polowy przeprowadzono w latach 2004-2006 w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie k. Olsztyna, należącym do Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, na glebie płowej typowej, kompleksu żytniego dobrego. Celem badań była ocena bioróżnorodności flory segetalnej w uprawie pszenżyta jarego odmiany Wanad, przeprowadzona na podstawie składu gatunkowego, zagęszczenia i masy chwastów, w zależności od metody odchwaszczania (bez odchwaszczania; jednokrotne bronowanie; dwukrotne bronowanie; herbicyd; bronowanie + herbicyd) i sposobu nawożenia azotem (całkowita dawka 120 kg·ha-1): 0; 60 + 60; 60 + 25 + 35; 60 + 25 dolistnie + 35. Badania te są istotne ze względów poznawczych oraz dla praktyki rolniczej z uwagi na wzrastające zainteresowanie rolnictwem integrowanym, w tym szczególnie ochroną roślin i nawożeniem azotem, w aspekcie dążenia do zrównoważonego rolnictwa i ochrony bioróżnorodności. Stosowane metody odchwaszczania pszenżyta wpływały na ograniczenie bogactwa gatunkowego chwastów, ich liczby i powietrznie suchej masy. Najmniejszą różnorodnością charakteryzowało się zbiorowisko chwastów w łanie pszenżyta jarego bronowanego i chronionego herbicydem, dla którego wskaźnik różnorodności Shannona-Wienera wynosił dla liczebności 2,18, a dla biomasy chwastów 1,95 i był mniejszy odpowiednio o 0,31 i 0,58 w porównaniu z pszenżytem nie odchwaszczanym. Nawożenie azotem, niezależnie od sposobu aplikacji, nie miało wyraźnego wpływu na różnorodność oraz dominację gatunkową chwastów.