The after-effect of one-year set-aside on winter triticale weed infestation

The paper presents the results of research concerning the influence of various methods of set-aside on the weed infestation of winter triticale on the light soil. In 2007- -2010 the experiments were carried out in the Experimental Station in Bezek (east Lublin Region) on the podsolic soil, formed from heavy loamy sand. Triticale was sown after one-year land lying fallow, in which 5 various ways of its cultivation were used: bare fallow (mechanical), mechanical and herbicide fallow, herbicide fallow, hay-growing fallow and green fodder fallow. Roundup 360 SL was used in chemical cultivation. The range of research comprised the follow-up influence of set-aside on crop weed infestation. The infestation was defined by quantitative and weight method before triticale harvest. It was stated that the biggest number of weeds per 1 m2 and their air-dry mass were observed in winter triticale sowing after hay-growing fallow. Herbicide as well as mechanical and herbicide fallow land reduced the number of perennial weeds in winter triticale canopy. The dominant species in canopy of winter triticale were monocotyledonous species, especially Apera spica-venti, Setaria pumila and Elymus repens.

W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu różnych sposobów ugorowania pola ornego na zachwaszczenie pszenżyta ozimego na glebie bielicowej. Badania przeprowadzono w latach 2007-2010 w Gospodarstwie Doświadczalnym Bezek (wschodnia Lubelszczyzna) na glebie bielicowej niecałkowitej na podłożu marglistym, o składzie granulometrycznym piasku gliniastego mocnego. Pszenżyto wysiewano na polu po rocznym ugorowaniu, na którym stosowano 5 różnych sposobów użytkowania gleby: ugór czarny (uprawki mechaniczne), ugór uprawowo-herbicydowy, ugór herbicydowy, ugór kośny i ugór zielony na paszę. Do chemicznej pielęgnacji stosowano preparat Roundup 360 SL (3 dm3·ha-1). Zakres badań obejmował ocenę następczego wpływu ugorowania pola na zachwaszczenie łanu pszenżyta ozimego. Zachwaszczenie określano metodą ilościowo-wagową przed zbiorem pszenżyta. Największą liczbę chwastów na jednostce powierzchni oraz ich powietrznie suchą masę odnotowano w pszenżycie ozimym wysiewanym w stanowisku po ugorze kośnym. Stosowanie ugoru herbicydowego lub uprawowo-herbicydowego wpłynęło ograniczająco na liczbę chwastów wieloletnich w zasiewach pszenżyta ozimego, a dominującymi gatunkami chwastów w pszenżycie ozimym uprawianym po jednorocznym ugorowaniu pola okazały się Apera spica-venti, Setaria pumila oraz Elymus repens.