Utilization of nitrogen from different sources by spring triticale (Triticosecale Wittm. ex. A. Camus) grown in the stand after yellow lupine (Lupinus luteus L.)

This study estimated the amount of nitrogen taken up by spring triticale from different sources depending on varied nitrogen fertilization and the development phase when the previous crop – yellow lupine was harvested. Lupine was cultivated in three fertilization variants: without nitrogen fertilization and after the application of rates 30 kg·ha-1 N and 150 kg·ha-1 N. Lupine harvest was performed in full flowering and full maturity phases. At the first harvest time, the whole biomass was introduced into soil. At the second time, seeds were collected and the other parts of lupine were introduced into soil. Spring triticale as a successive crop was cultivated without additional fertilization with nitrogen and harvested in the full maturity phase. Ammonium sulfite enriched in nitrogen 15N isotope was used in the study as well as the method of isotopic dilution. The highest yield of grain and the whole biomass as well as the total amount of nitrogen taken up by triticale were obtained after the application under lupine of 150 kg·ha-1 N. Yields and nitrogen uptake by triticale were higher when the previous crop was harvested in flowering than in full maturity. Nitrogen content in triticale grain and biomass was not dependent on the harvest phase and nitrogen fertilization of the previous crop. Proportion of nitrogen taken up by triticale from soil resources, from parts of lupine introduced into soil and from mineral fertilizer applied under lupine amounted to 71,0; 17,2 i 11,8%, respectively, of the total amount of this macroelement accumulated in the biomass. Triticale took up on average 20.9% of biologically reduced nitrogen introduced into soil with the lupine biomass.

W badaniach określono ilość azotu pobranego przez pszenżyto jare z różnych źródeł w zależności od zróżnicowanego nawożenia azotem i fazy rozwojowej, w której zebrano przedplon – łubin żółty. Łubin uprawiano w trzech wariantach nawozowych: bez nawożenia azotem oraz po zastosowaniu dawki 30 i 150 kg·ha-1 N. Zbiór łubinu przeprowadzono w fazie kwitnienia i pełnej dojrzałości. W pierwszym terminie zbioru do gleby wprowadzono całą biomasę. W drugim terminie zebrano nasiona, a pozostałe części łubinu wprowadzono do gleby. Pszenżyto jare jako roślinę następczą uprawiano bez dodatkowego nawożenia azotem i zbierano w fazie pełnej dojrzałości. W badaniach wykorzystano siarczan amonu wzbogacony w izotop azotu 15N i zastosowano metodę izotopowego rozcieńczenia. Największy plon ziarna i całej biomasy oraz sumaryczną ilość pobranego azotu przez pszenżyto uzyskano po zastosowaniu pod łubin 150 kg·ha-1 N. Plony i pobranie azotu przez pszenżyto były większe, gdy przedplon zbierano w fazie kwitnienia niż w fazie pełnej dojrzałości. Zawartość azotu w ziarnie oraz w biomasie pszenżyta nie była uzależniona od fazy zbioru oraz nawożenia azotem przedplonu. Udział azotu pobranego przez pszenżyto z zapasów glebowych, z części łubinu wprowadzonych do gleby oraz z nawozu mineralnego zastosowanego pod łubin wynosił odpowiednio 71,0; 17,2 i 11,8% całkowitej ilości tego makroelementu zgromadzonego w biomasie. Pszenżyto pobrało średnio 20,9% azotu biologicznie zredukowanego wprowadzonego do gleby z biomasą łubinu.