Korekta za pomocą literówki. Liberatura w kontekście rozważań genologicznych

The main emphasis of the article is on the genological analysis of liberature, characterised as the “total literature,” and proposed by Zenon Fajfer in 1999. The argument consists of three layers. Firstly, the author discusses the terms in which one can speak of liberature as a literary movement. This thesis, however, remains highly problematic, since it entails an unclear relation between liberature understood as a pioneering project (inaugurated by Zenon Fajfer and Katarzyna Bazarnik), and an element within the greater historical perspective, inspired by such “proto-liberary” writers as William Blake, George Herbert or Stephané Mallarmé. Secondly, liberature is theorised as an independent genre, which has emerged due to the increasing value of the formal and material dimensions of literary texts. Finally, bearing in mind the intersection of the semantics and the materiality of the medium taking place in “liberary” works, the author poses the problem of their ontological hybridity. As the article points out, in this case, liberature, with its ephemeral, singular and heterogeneous texts, may be regarded as the system consisting solely of differences.

Głównym punktem zainteresowania niniejszego artykułu jest genologiczna analiza liberatury, terminu zaproponowanego przez Zenona Fajfera w 1999 roku i zjawiska opisywanego jako "literatura totalna". Wywód składa się z trzech części. Najpierw, autorka rozważa, w jakim stopniu możemy mówić o liberaturze jako ruchu literackim. Teza ta jest jednak wysoce problematyczne, ponieważ zakłada niejasny związek między liberaturą rozumianą jako pionierski projekt (rozpoczęty przez Zenona Fajfera i Katarzynę Bazarnik) oraz element szerszej historycznej panoramy, zainspirowany przez takich "proto-liberatów", jak William Blake, George Herbert czy Stephané Mallarmé. Następnie, liberatura jest rozpatrywana jako niezależny gatunek, wyrosły dzięki rosnącej wartości formalnego i materialnego wymiaru dzieła literackiego. W końcu, autorka podnosi problem ontologicznej hybrydyczności dzieł liberackich, mając na uwadze przecinanie się semantyki i materialności medium charakterystyczne dla tych dzieł. Jak wskazuje, liberatura i jej efemeryczne, osobliwe i heterogeniczne wytwory, w tym wypadku, mogą być rozpatrywane jako system składający się wyłącznie z różnic.