Początki szkolnego czytania Norwida do roku 1918

Obecność Norwida w podręcznikach szkolnych nie byłaby możliwa bez uprzedniego włączenia jego tekstów w szerszy obieg życia literackiego. W obszarze swoistej prehistorii szkolnej recepcji dzieł pisarza mieszczą się edytorskie i popularyzatorskie działania Zenona Przesmyckiego, Tadeusza Piniego oraz prace pierwszych norwidologów. Do czasu odzyskania niepodległości autor Promethidiona w niewielkim stopniu był obecny w środowisku szkolnym. Podczas gdy szczególnie nauczyciele galicyjscy ugruntowali w społeczeństwie rolę „trzech wieszczów” i tam świadomość narodową młodzieży kształtowały dzieła Mickiewicza, Słowackiego i Krasińskiego. Artykuł ukazuje początki stawania się autora Czarnych kwiatów szkolnym pisarzem na szerszym tle uwarunkowań historycznych. Pierwsze ślady obecności autora Fortepianu Szopena w podręcznikach liczą od kilku wersów do kilku stron. Ważnym źródłem informacji o początkach stawania się Norwida szkolnym autorem są Sprawozdania gimnazjów galicyjskich, które pełniły rolę programów szkolnych i były wydawane przez wszystkie szkoły średnie na terenie całej monarchii austro-węgierskiej. Opublikowano w nich zaledwie dwie rozprawy dotyczące Cypriana Norwida. Okazuje się, że tak naprawdę trudno mówić o szkolnej recepcji dzieł autora Fortepianu Szopena przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości.

The article presents the process of Norwid becoming a school author. The text informs about the facts foretelling the introduction the author’s works into curriculum as obligatory readings and underline the scarce presence of the forth romanticist before.