Nauka dla życia w stanie zmian i ryzyka

W wyniku rewolucji naukowo-technicznej, w tym organizacyjnej, XX wieku, a także znacznego, wraz z tym, wzrostu zużywania zasobów życia – naturalnych i przyrodniczych - oraz liczebności ludzkiej populacji, światowa społeczność znalazła się w jakościowo nowej sytuacji: w Stanie Zmian i Ryzyka (SZiR). Towarzyszący temu radykalny wzrost tempa zmian w wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowaniach życia Człowieka, w połączeniu ze znacznym wzrostem organizacyjnej bezwładności, spowodował konieczność opanowania, z pomocą nauki, umiejętności wyprzedzającego nadchodzące zmiany w tych uwarunkowaniach podejmowania działań, względem nich, adaptacyjnych, Bezwzględny brak możliwości w pełni skutecznego prognozowania tych zmian i skutków działań adaptacyjnych, powoduje ponadto konieczność budowy rezerw zasobów intelektualno-materialnych „na wszelki wypadek” - dla eliminowania zagrożeń odpowiednio wcześnie nie rozpoznanych lub będących skutkiem błędów adaptacyjnych. SZiR stawia jakościowo nowe wymagania odnośnie metod i zakresu rozwoju nauki i, z jej pomocą - techniki. Szczególnym zadaniem staje się konieczność opanowania umiejętności eliminowania negatywnych konsekwencji coraz szybciej współcześnie – zwłaszcza wraz z rozwojem nauki i techniki - postępującej moralnej destrukcji form życia do niedawna poprawnych, lecz już niezgodnych z nowymi jego uwarunkowaniami. W świetle systemowych badań istoty kryzysu globalnego oraz uwarunkowań trwałego rozwoju (sustainable development) światowej społeczności istnieje konieczność dostosowania metod rozwoju społeczno-gospodarczego do jakościowo nowych wymogów życia wspomaganego wysoko rozwiniętą nauką i techniką. W świetle tych badań obecny kryzys jawi się jako kryzys strukturalny i cywilizacyjny. Jest on spowodowany niedostosowaniem światowej społeczności do życia w SZiR. Istotnym warunkiem jego przezwyciężenia jest radykalne zwiększenie informacyjnej sprawności oraz sztuczną inteligencją wspomaganej poznawczo-innowacyjnej aktywności twórczej. Wymaga to odrzucenia socjal-darwinistycznego egoizmu na rzecz ekohumanizmu.