Retropowroty. Pokolenie Re-Run, syndrom Piotrusia Pana i pułapka nostalgii

Doba ponowoczesności niedająca stabilizacji i poczucia bezpieczeństwa kieruje dorosłych w stronę retropowrotów. Ucieczki w przeszłość są rekcjami wynikającymi z lęków przed dorosłością i odpowiedzialnością. Kultura masowa oraz koncerny przemysłowe wyzwalają i propagują określony styl życia pokolenia określanego mianem Re-Run, dokonującego sentymentalizacji przeszłości oraz niechętnego do myślenia o przyszłości. Oddawanie się nostalgicznym wspomnieniom podsyca przemysł odwołujący się do minionej epoki – lat 60., 70. czy 80. Artykuł poniższy stanowi refleksję nad zachowaniami kreowanymi przez rzeczywistość społecznokulturową oraz stanowi próbę dostrzeżenia skutków retropowrotów.

Postmodernity, refusing stabilisation and security, directs adults in the direction of retro – returns. Escapes into the past are reactions resulting from fear of adulthood and responsibility. Mass culture and industrial concerns set off and spread a particular life style called Re-Run, sentimentalising the past and discouraging thinking of future. Indulging in nostalgic memories fosters industry relating to the past era – ‘60s, ‘70s or ‘80s. The following article is a reflection on behaviours created by socio-cultural reality and is an attempt at finding results of retro-returns.