Dyskusje wokół poradnictwa pedagogicznego

Niniejszy artykuł mieści się w szerokiej dyskusji dotyczącej zawodowego przygotowania pedagogów realizujących działania pomocowe w ramach poradni psychologiczno-pedagogicznej. Zmieniające się modele poradnictwa w ponowoczesności wyznaczają kierunki pracy profesjonalnych doradców, w tym również w obszarze poradnictwa pedagogicznego. Spór o kompetencje zawodowe pedagoga kreuje nowy wizerunek doradcy, który napotyka poważne bariery w realizacji form działalności zgodnej z opisanymi w literaturze i ogólnie przyjętymi zasadami i standardami pracy doradczej. Dyskusja wokół profesjonalnej pomocy psychologiczno--pedagogicznej akcentuje potrzebę wprowadzania znaczących zmian w systemie wspomagania dziecka, rodziny i nauczyciela. Zderzenie teorii z praktyką instytucjonalnej pomocy rodzi wiele wątpliwości natury etycznej odwołującej się do przebiegu procesu pomocowego, jego skuteczności czy postawy osoby pomagającej. Autorka artykułu poddaje analizie zasady przebiegu relacji pomocowej w założeniu warunkujące jej efektywność w odniesieniu do wybranych aspektów pracy poradniczej doradcy-pedagoga. Dylematy pomagania dotyczą działań diagnostycznych i terapeutycznych będących podstawą pracy poradni, co implikuje dyskusje na temat tożsamości poradnictwa pedagogicznego i jego naukowego usytuowania. Wnioski z dokonanych analiz mogą być inspiracją do działań zmierzających do zdefiniowania terminu poradnictwo pedagogiczne w wymiarze pracy poradni psychologiczno-pedagogicznej.

This article is part of the wide discussion regarding professional preparation of pedagogues carrying out activities in psychological-pedagogical counselling offices. Changing counselling models in postmodernity point to the directions professional counsellors take, also within pedagogical counselling. The disagreement over professional competences of a pedagogue creates a new image of a counsellor – one, who encounters serious barriers in the realisation of activities in accordance with literature as well as widely accepted rules and standards of counselling. The discussion surrounding professional psycho-pedagogical help emphasises the need to introduce significant changes in the way children, family and teachers are supported. The clash of theory and institutional practice in the act of helping brings with it a number of doubts of an ethical nature regarding the course of the help process, its efficacy and the attitude of the person providing the help. The author analyses the rules according to which the help relationship unfolds. In theory the rules govern effectiveness of the help in relation to chosen aspects of the counselling provided by the counsellor-pedagogue. The helping dilemmas concern diagnostic and therapeutic activities at the core of a counselling centre, which necessitates a discussion on the identity of pedagogical counselling and its scientific placement. The conclusions from the analyses could be an inspiration to activities moving towards defining the term pedagogical counselling as work done as part of a psycho-pedagogical counselling centre.