Nauki empiryczne i warsztat badawczy katechetyków

Podstawą badań empirycznych jest doświadczenie. Humanistyka mówiąc o codziennych doświadczeniach, odwołuje się zarówno do badanych przedmiotów, jak i badacza. Na skutek przemy¬ślenia i medytacji nad zjawiskami staje się ono wewnętrznym ujęciem rzeczywistości, co w konsekwencji prowadzi do poszukiwania ich sensu. W teologii podstawowe doświadczenia człowieka stanowią jakby „bramę” dla Ducha „przy¬chodzącego” oświetlić życie ludzkie. Poszukując odpowiedzi na pytanie: jakie związki istnieją między naukami przyrodniczymi i humanistycznymi a katechetyką i co to oznacza dla praktyki badawczej należy uwzględnić specyfikę i odrębność przedmiotową dyscypliny naukowej. Użycie metodologii i metodyki nauk społecznych w katechetyce wymaga uzasadnienia przewyższającego uzasadnienie w naukach społecznych. Katechetyce jest zdecydowanie bliżej do nauk empirycznych uprawianych w duchu paradygmatu interpretatywnego, a nawet krytycznego niż pozytywistycznego. W tym kierunku zmierza również humanistyka i nauki społeczne. Synergia metodologiczna w obrębie „nauk o duchu” może wspomagać człowieka w interpretacji świata, co z kolei może stanowić pomoc w poszukiwaniu orientacji życiowej, odnalezieniu siebie przez odkrycie sensu życia. Człowiek szuka „niejednostronnych” form poznania i jakby spontanicznie odkrywa wartość doświadczenia, także religijnego i doświadczenia wiary.

The basis of empirical research is experience. Talking about everyday experiences humanities refer both to the objects of research and to the researcher. As a result of reflection and meditation on the events experience becomes an internal perception of reality, which in turn leads to the search for their meaning. In theology basic human experiences constitute a "gate" for the Spirit “coming” to illuminate human life. In seeking answer to the question what relationships exist between natural science, humanities and catechetics, and what it means for the research practice, the specificity and individual character of the scientific discipline should be taken into consideration. The use of methodology of the social sciences in catechetics requires stronger justification than in social sciences themselves. Catechetics is much closer to the empirical sciences cultivated in the spirit of the interpretative, and even critical, paradigm, rather than positivist. The humanities and social sciences also tend to move in this direction. Methodological synergy within the Geisteswissenschaften may assist in the interpretation of the world, which in turn may help in the search for life orientation, in finding oneself by discovering the meaning of life. Man looks for comprehensive forms of knowledge, and spontaneously discovers the value of experience, including religious and faith experience.

L’autore cerca di rispondere alla domanda: quale è la relazione tra le scienze naturali e quelle umanistiche e la catechetica e che cosa essa significa per la ricerca, tenendo conto della specificità e dell’autonomia delle discipline. Utilizzo di metodologia e la metodica delle scienze sociali in catechetica richiede una giustificazione che supera il ragionamento nelle scienze sociali stesse. La catechetica è molto più vicino alle scienze empiriche coltivati nello spirito di paradigma interpretativo o addirittura critico piuttosto che quello positivista. In questa direzione tendono anche scienze umane e sociali. Sinergia metodologica all’interno delle “scienze sullo spirito” può aiutare l’uomo a l’interpretazione del mondo, egli cerca forme “non unilaterali” di conoscenza e come se scoprisse spontaneamente il valore di esperienza, anche quella religiosa e di fede.