Znaczenie administracji publicznej i partnerów społecznych we wrażaniu nowej Strategii Lizbońskiej

Strategia Lizbońska to plan działań, mający na celu poprawę międzynarodowej konkurencyjności gospodarek państw członkowskich Unii Europejskiej, przyjęty przez Radę Europejską podczas obrad w Lizbonie w dniach 23-24 marca 2000 roku. Głównym celem Strategii, według jej twórców, jest dorównanie głównemu konkurentowi UE – Stanom Zjednoczonym i przekształcenie ugrupowania integracyjnego w najbardziej konkurencyjną, opartą na wiedzy gospodarkę na świecie, zdolną do utrzymania zrównoważonego wzrostu gospodarczego, stworzeniu większej liczby miejsc pracy oraz zachowania spójności społecznej. Strategia, zdaniem autora, nie identyfikowała jednak dostatecznie podmiotów odpowiedzialnych za jej wdrażanie. Głównymi podmiotami były instytucje unijne oraz państwa członkowskie (ich naczelne organy władzy wykonawczej), jednak zbyt mało miejsca poświęcono innym podmiotom. Dotyczyło to przede wszystkim władz regionalnych i lokalnych (przede wszystkim organów administracji publicznej (samorządowej) na tych szczeblach) oraz instytucji i organizacji partnerów społecznych, zarówno na szczeblu europejskim, jak i państw członkowskich. W zasadzie poprawnie zidentyfikowano słabości gospodarki europejskiej, jednakże nie dobrano właściwych lub wystarczających podmiotów realizacyjnych do przeprowadzenia stosownych zmian. Dostrzegając inne podejście do podmiotów ważnych dla wdrażania Strategii, w tekście podjęto próbę bardziej precyzyjnego określenia roli partnerów społecznych oraz organów administracji publicznej (regionalnej i lokalnej, a w mniejszym zakresie administracji szczebla centralnego), jako tych którym wyznaczono w Strategii ważną rolę i które ponosić będą część odpowiedzialności za jej realizację. Administrację publiczną czeka w procesie realizacji Strategii Lizbońskiej swoisty test, na ile będzie potrafiła być „organizacją uczącą się” w trakcie rozstrzygania i decydowania o wielu kwestiach zawartych w priorytetach Strategii i szczegółowo określonych w kolejnych dokumentach unijnych.