AniLid: A. Augspurg i L. Gustava Heymann - feministki i pacyfistki z przełomu wieków jako patronki współczesnego ruchu lesbijskiego w Niemczech

Lida Gustava Heymann and Anita Augspurg - activists of the first-wave radical German feminist movement - recently became the patrons of contemporary nonheterosexual women in their struggle for women's rights. This choice of patrons is not accidental: for more than 40 years, Anita and Lida Gustava constituted a community of interests, activism, and emotions. But what does this couple, which lived a century ago and never came out of the closet, have in common with the contemporary feminist and lesbian movement? Was this choice unquestionably right? It certainly forces us to ask whether the contemporary feminist-lesbian movement is a new quality or whether it continues attitudes and postulates from a hundred years ago. Augspurg's and Heyman's example (the way their memory is present in the contemporary lesbian movement) is significant. The two figures, their commitment, their influence on the women's and pacifist movement, as well as their attitude towards homosexuality constitute the main themes of this introductory paper.

Lida Gustava Heymann i Anita Augspurg – działaczki radykalnego niemieckiego ruchu kobiecego pierwszej fali – stały się od niedawna patronkami współczesnych kobiet nieheteroseksualnych i ich walki o respektowanie przysługujących im praw. Wybór patronek nie wydaje się przypadkowy, Anita i Lida Gustava przez ponad czterdzieści lat tworzyły wspólnotę interesów i działań oraz stanowiły wspólnotę emocjonalną. Ale co ma para kobiet sprzed stu lat, która według dzisiejszej terminologii ostatecznie "nie wyszła z szafy", do współczesnego ruchu feministycznego i lesbijskiego? Czy wybór patronek był ze wszech miar słuszny? Wybór tej pary zmusza do postawienia pytania, czy współczesny ruch feministyczno-lesbijski jest nową jakością, czy kontinuum postaw i postulatów sprzed stu laty? Przykład Augspurg i Heyman (pamięć o nich oraz sposób jej istnienia we współczesnym ruchu lesbijskim) jest tu najbardziej znamienny. Obie te postacie, ich zaangażowanie i znaczenie dla ruchu kobiecego i pacyfistycznego oraz stosunek do homoseksualizmu, są motywami przewodnimi niniejszego tekstu szkicowego.