Agri-Food Sector: the Speed of Development in the New EU Member States

In this article, we tried to measure – through 15 to 22 indicators and by using a synthetic in-dex – and analyse the EU10 (the new member states minus Cyprus, Malta and Croatia) agri-food performance during the last circa one and a half decades. We have focused our research onto the speed of development both in absolute and relative terms. As for the latter, we took into account the initial (i.e. pre-integration) development level for each new member state, in order to ascertain whether, in international comparison, they could make good use of their potential and follow the development path according to their relative development status. We found that by using any method Poland and the Baltics (especially Estonia and Lithuania) were the best performers, de-veloping clearly faster than the other countries. Finally, we tried to put forward some possible reasons behind the differences in performances and found that the age, qualification and risk-taking propensity of farmers, as well as the macro conditions prevailing in their homeland (inter-nal demand, business environment) may correlate with these differences.

W swym artykule próbowaliśmy zmierzyć – wykorzystując 15-22 wskaźników oraz używając wskaźnika syntetycznego – i dokonać analizy wyników sektora rolno-spożywczego UE-10 (nowe państwa członkowskie z pominięciem Cypru, Malty i Chorwacji) w okresie ostatnich mniej wię-cej 15 lat. Skoncentrowaliśmy nasze badania na tempie rozwoju zarówno pod względem wielko-ści bezwzględnych, jak i względnych. Jeżeli chodzi o te drugie, wzięliśmy pod uwagę początko-wy (tzn. sprzed integracji) poziom rozwoju dla każdego nowego państwa, żeby ustalić, czy – z punktu widzenia porównań międzynarodowych – dobrze wykorzystały swój potencjał i podążały ścieżką rozwoju stosownie do swych względnych warunków rozwoju. Stwierdziliśmy, że stosując dowolną metodę Polska i kraje bałtyckie (zwłaszcza Estonia i Litwa) należały do krajów o najlepszych wynikach, rozwijając się wyraźnie szybciej niż pozostałe kraje. Na koniec spróbowaliśmy wskazać pewne możliwe przyczyny kryjące się za różnicami w wynikach i stwierdziliśmy, że wiek, kwalifikacje i skłonność do podejmowania ryzyka przez rolników, jak również warunki makroekonomiczne dominujące w ich kraju rodzinnym (popyt wewnętrzny, otoczenie biznesowe) mogą być skorelowane z tymi różnicami.