Dekoncentracja rzeczowa w Policji — potrzeba chwili czy trend zmian?

Policja jako formacja mundurowa ma na celu realizację wielu zadań publicznych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymaniem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zakres chronionych przez nią wartości powoduje, że jest ona w ciągłym zainteresowaniu środowisk społecznych, a jej poczynania są wnikliwie analizowane i poddawane licznym ocenom. W pewnym sensie presja społeczna połączona z istotą i ciężarem podejmowanych przez Policję wyzwań powoduje, że musi ona oprócz codziennych starań o poziom bezpieczeństwa reagować także na zmienność sytuacji, w której przychodzi jej funkcjonować. Jedną z reakcji na taki stan rzeczy jest możliwość dokonywania przeobrażeń nie tylko w podejmowanych formach i metodach działania, ale także mniejszych lub większych zmian organizacyjnych. Zmiany dokonywane są na różnych poziomach organizacji tej formacji, począwszy od jednostek organizacyjnych funkcjonujących w terenie, a skończywszy na tych istniejących na stopniu centralnym. W ostatnim czasie można dostrzec symptom wyodrębniania jednostek organizacyjnych ze struktury Komendy Głównej Policji i tworzenie ich jako odrębnych struktur centralnych. W opracowaniu skoncentrowano się na występujących zmianach i dokonano ich analizy jako zjawiska określanego w teorii mianem dekoncentracji rzeczowej. Badania mają na celu odpowiedzieć na pytanie, czy występujące przemiany mają charakter incydentalny czy też są trwałym trendem zachodzącym w Policji.