Negatywne i pozytywne konsekwencje wtórnej ekspozycji na traumę u funkcjonariuszy policji

Policjanci to grupa zawodowa, która jest szczególnie narażona na stres związany z pracą. W ramach wykonywanych czynności służbowych funkcjonariusze zajmują się m.in. niesieniem pomocy ludziom, którzy doświadczyli traumatycznych sytuacji w swoim życiu. Długotrwały kontakt oraz pomoc ofiarom traumy może z jednej strony u pomagających pociągać ze sobą negatywne konsekwencje w postaci objawów wtórnego stresu, a z drugiej strony być źródłem pozytywnych zmian wyrażanych w formie wtórnego wzrostu po traumie. Celem badania było ustalenie nasilenia negatywnych i pozytywnych zmian potraumatycznych wśród funkcjonariuszy policji eksponowanych na wtórną traumę oraz ich powiązań ze zmiennymi socjodemograficznymi, obciążeniem pracą oraz własną historią traumy. Badania miały także na celu określenie związku między negatywnymi i pozytywnymi skutkami wtórnej ekspozycji na traumę. W badaniu udział wzięło 520 funkcjonariuszy policji, którzy w trakcie służby mieli kontakt z ofiarami traumy. Zastosowano ankietę opracowaną na użytek badania oraz dwa standardowe narzędzia pomiaru, tj. Inwentarz Wtórnego Stresu Traumatycznego oraz Inwentarz Wtórnego Wzrostu Potraumatycznego. Policjanci biorący udział w badaniu ujawnili zarówno stosunkowo niskie nasilenie negatywnych konsekwencji ekspozycji na wtórną traumę, jak i zróżnicowany poziom pozytywnych zmian potraumatycznych — 40% badanych wykazało niskie, 34% przeciętne, a 26% wysokie nasilenie wtórnego wzrostu. Zmienne socjodemograficzne i obciążenie pracą mają niewielki wpływ na występowanie zarówno negatywnych, jak i pozytywnych konsekwencji wtórnej ekspozycji na traumę. Czynnikiem istotnie różnicującym nasilenie wtórnego stresu i wzrostu okazała się własna historia traumy. Uzyskane wyniki wskazały na dodatnie związki pomiędzy wtórnym stresem a wtórnym wzrostem.