Dyferencjacja rozwiązań dotyczących nadzoru prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym w sprawach o przestępstwa i przestępstwa skarbowe na tle wybranych przepisów kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego skarbowego w ujęciu cech dobrego prawa

Artykuł stanowi próbę wykazania konsekwencji odmiennego uregulowania nadzoru procesowego prokuratora w kodeksie karnym skarbowym aniżeli w kodeksie postępowania karnego, w ujęciu cech dobrego prawa. Na tle wybranych przepisów autor starał się dowieść, że przyjęcie przez ustawodawcę w procesie karnym skarbowym marginalnego nadzoru procesowego prokuratora w dochodzeniu godzi w prostotę, spójność i efektywność prawa. Dyferencjacja rozwiązań w tym zakresie rodzi problemy w obrębie uregulowań normatywnych funkcjonujących na gruncie samego kodeksu karnego skarbowego, jak również czyni te uregulowania sprzeczne z innymi aktami prawnymi: ustawą z 28 stycznia 2016 r. — Prawo o prokuraturze oraz ustawą z 17 czerwca 2004 r. — o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Ponadto w treści artykułu autor odniósł się także do wybranych przepisów mających zastosowanie również w śledztwie reglamentowanym przepisami procedury karnej skarbowej. Na ich przykładzie podjęta została próba udowodnienia tezy o całkowicie nieuzasadnionym poczynieniu przez ustawodawcę w tym zakresie dyferencjacji w zestawieniu z odpowiednimi przepisami kodeksu postępowania karnego. Dokonując analizy tych przepisów, wskazany został brak argumentów natury systemowej, czy też prawnej, które przemawiałby za tego rodzaju odstępstwami. W zakresie wniosków wysnutych na bazie przeprowadzonych rozważań autor opowiedział się za twierdzeniem, że wprowadzenie w kodeksie karnym skarbowym odmiennej aniżeli w kodeksie postępowania karnego regulacji w zakresie nadzoru prokuratora nad dochodzeniem prowadzonym przez finansowe organy postępowania przygotowawczego, jak również ustanowienie pewnych odmienności w materii dotyczącej śledztw, nie czyni zadość wymogom dobrego prawa.