Rola programów edukacyjno-korekcyjnych w kształtowaniu postaw i przekonań skazanych sprawców przemocy domowej

Programy edukacyjno-korekcyjne dla sprawców przemocy domowej stanowią istotną część systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Ich zasadniczym celem jest powstrzymanie sprawców przed krzywdzeniem członków rodziny i zatrzymanie przemocy. Są one ukierunkowane na korygowanie niepożądanych i wadliwych postaw oraz przekonań sprawców, które pozwalają im „usprawiedliwiać” stosowaną w rodzinie przemoc. Dotychczasowe badania dowodzą stosunkowo niskiej efektywności tych programów, choć brak też jednoznacznych dowodów, iż są one całkowicie nieskuteczne. Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy i jakie znaczenie mają programy edukacyjno-korekcyjne w kształtowaniu postaw i przekonań sprawców przemocy domowej. Analizie poddano dane pochodzące z badań ankietowych zrealizowanych w dziewięciu zakładach karnych na terenie województwa podkarpackiego. Przebadano 277 mężczyzn skazanych za znęcanie się nad członkiem rodziny, w tym 133 sprawców, którzy ukończyli programy edukacyjno-korekcyjne (grupa eksperymentalna) i 144 skazanych, którzy nie brali udziału w tego rodzaju oddziaływaniach (grupa kontrolna). Analiza wyników dowiodła braku istotnych statystycznie różnic pomiędzy badanymi, jeśli chodzi o przyjmowane przez nich postawy wobec własnych zachowań związanych ze stosowaniem przemocy w rodzinie.

The battered intervention programs are an important part of the system of preventing domestic violence. The main purpose of them is that the violence should stop and eliminate. These programs are related to correcting defective attitudes and beliefs of perpetrators that support or excuse violence towards family members. Many studies have shown relatively low effectiveness of these programs however, they have not provided clear evidence of their ineffectiveness. The aim of this article is an attempt to answer the question: Do such programs actually shape the attitudes and beliefs of perpetrators of domestic violence? The author has analysed the data of the survey which was carried out in nine prisons in the Podkarpackie Voivodship. The sample consisted of 277 convicted perpetrators of domestic violence. They were made up of 133 men who have completed the batterer intervention programs (experimental group) and 144 men who have never participated in them (control group). Studies have shown there were no statistically significant differences between the two groups of perpetrators. Their attitudes and beliefs about their own violent behaviours in family were relatively similar.