Aktywność inwestycyjna polskich przedsiębiorstw na rynkach pozaeuropejskich

Non-European markets, mostly represented by former developing countries, make an important and attractive area for economic activities of high and medium developed economies. So far “traditional” exporters to Africa, Asia and Latin America (US and west-European companies) are today accompanied by Chinese and Indian firms, which are active mostly in Africa. They are followed by central European investors, including Polish ones. Today for Polish companies African markets are the most attractive. Foreign direct investments in Africa make the main world bulk of FDI now. The reason is political stabilization in Sub-Saharan Africa and economic boom after many years of bad situation. Also African ruling classes are willing to cooperate with foreign capital. It makes a challenge for the governments of medium developed countries, like Poland, to support logistic and financial needs of own potential investors.

Rynki pozaeuropejskie, reprezentujące dawne tzw. kraje rozwijające się, stanowią ważny i atrakcyjny obszar działalności gospodarczej zarówno dla krajów wysoko, jak i średnio rozwiniętych. Do grona dotychczasowych „tradycyjnych” inwestorów w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej, a więc przedsiębiorstw amerykańskich i zachodnioeuropejskich, dołączyli już liderzy azjatyccy, a więc Chiny i Indie, których obecność jest widoczna zwłaszcza w Afryce. W ślad za nimi pojawiają się inwesto-rzy ze średnio rozwiniętych gospodarek, w tym z Polski. Najbardziej obiecujące dla polskiego kapitału, jak się wydaje w obecnej sytuacji światowej, są dziś rynki afrykańskie. Inwestycje zagraniczne w Afryce to obecnie trend ogólnoświatowy. Przyczynia się do tego coraz bardziej stabilna sytuacja polityczna w Afryce Subsaharyjskiej oraz ożywienie gospodarcze po wielu latach rozlicznych problemów. Nowa sytuacja w tej części świata uwidacznia się w postawie tutejszych rządów, które są skłonne, jak nigdy dotąd, współpracować z zagranicznymi partnerami. To także wyzwania dla rządzących w krajach średnio rozwiniętych, których działania powinny uwzględniać potrzeby logistyczne i finansowe potencjalnych inwestorów w celu udanej ekspansji.