The paper discusses the possibility of a cinematic image which represents future catastrophes, while avoiding ideological entrapments and self-serving fantasies. Taking a Japanese ghost story and a brief note by Walter Benjamin as his dual starting point, the author first attempts to define the possible dangers inherent to the very idea of showing the future, the most important being the danger of the premature, cathartic discharge of the spectator’s anxiety in a sadistic/voyeuristic show. After discussion of the mechanisms of this discharge, the author offers an analysis of a positive example, namely Michael Haneke’s Time of the Wolf. According to the analysis, Haneke manages to avoid the traps by constructing reflective images that make the spectators watch themselves as they are searching in vain for the cathartic images of the catastrophe.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00