This paper offers an outline of practical and theoretical relations between truth and rhetoric. A point of departure for considerations to follow are philosophical theories of the sophists, Plato, and Aristotle as well as modern commentators of political rhetoric. I argue that the predominantly rhetorical nature of contemporary culture is inextricably bound up with the controversial issue of political deception, its definition and function. I refer to the theories of Hannah Arendt and Jacques Derrida pertaining to the following issues: a relation between acting and lying, mass deception, and self–deception in totalitarian states. I further propose that classical ethics developing from Plato, Aristotle and Kant fails as a basis for the analysis of political and social processes in democratic societies. Key to grasping these processes is rhetoric – as an art of persuasion – which has nothing to do with the traditional true–false dichotomy.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00