Moskwa, miasto uległe. Jacka Komudy spojrzenie na Wschód w kontekście neosarmatyzmu i zwrotu topograficznego na przykładzie „Samozwańca”

In the neo-Sarmatian trend (which involves an attempt to build individual and collective identities by referring to the Sarmatian cultural formation), an important issue is how one identifies oneself in terms of spatial relations between the West, Centre and East of Europe. Jacek Komuda is one of the most recognisable writers of this trend and thus has a great impact on the reader, especially the young one, and on the shaping of their identity. Moscow occupies an important place in his work: the capital of the Grand Duchy was a place where, following its capture by Polish troops, Russian and Sarmatian culture came into contact. A closer look at the representations of Moscow and its society in the novel Samozwaniec [The Pretender] allows us to see how the neo-Sarmatians perceive the East and what image they present to Polish readers, who on this basis are to determine what cultural circle they belong to.

W ramach nurtu neosarmackiego (polegającego na próbie budowania tożsamości własnej i zbiorowej poprzez nawiązywanie do sarmackiej formacji kulturowej) istotną kwestię stanowi odnalezienie się tworzącego swą tożsamość podmiotu w relacjach przestrzennych, między zachodem, środkiem i wschodem Europy. Jacek Komuda jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy, których twórczość wpisuje się w wymienione zjawisko, a co za tym idzie, mającym największy wpływ na odbiorcę, zwłaszcza młodego, i kształtowanie się jego tożsamości. Istotne miejsce w jego twórczości zajmuje Moskwa, która, jako stolica Wielkiego Księstwa, była terenem, na którym po zajęciu miasta przez polskie wojska kultura rosyjska zetknęła się z sarmacką. Przyjrzenie się przedstawieniom Moskwy i jej społeczeństwa w powieści Samozwaniec pozwala stwierdzić, jak neosarmaci postrzegają Wschód i jaki jego obraz przedstawiają polskim odbiorcom, którzy na tej podstawie mają stwierdzić, do jakiego kręgu kulturowego należą.