Wychowanie (w rodzinie i w szkole) jako troska o osobę

Problem „wychowania jako troski o osobę” jest tematem jak najbardziej aktualnym i wieloaspektowo ważnym ze względu na pozycję ideologii gender, którą ona sobie wywalczyła w dyskursie wychowawczym w ogóle, a w zakresie szkoły i studiów w szczególności. Stąd też autor, motywowany takim stanem rzeczy, podjął się analizy takich pojęć jak: wychowanie, osoba ludzka, gender, antropologia katolicka, etos (tradycja) rodziny. W sumie doprowadziło to go do następujących wniosków mających charakter egzystencjalny, jak i pedagogiczny: A) Oskarżenia podające pod adresem antropologii chrześcijańskiej, iż zaniedbuje ona w dyskursie metodycznym i wychowawczym temat, jakim jest płeć i seksualność człowieka, są supozycją ideologiczną, nieuzasadnioną naukowo. B) To ideologia gender jest tym stanowiskiem, które wprowadza do procesu wychowawczego implikacje materialistyczno-hedonistyczne, i słusznie jest ona nazywana największym zagrożeniem Kościoła katolickiego XXI wieku, także poprzez ulokowanie prawne i finansowe, jakie posiada (por. gender mainstraeming). C) Temat klauzuli (obiekcji) sumienia powinien być rozstrzygnięty na korzyść jej stosowania również (a może przede wszystkim) w aspekcie wychowawczym. Jest to zagadnienie z problematyką „wychowanie a osoba” mocno związane, jako konstytucyjne uprawnienie wychowawcy rodzica i nauczyciela (lub wychowawcy i rodzica zarazem). W tym zakresie są oni obopólnie powołani do ścisłej współpracy, wynikającej z samej natury rzeczy, którą tradycyjnie określamy pojęciem: wychowanie.

Education as a concern for the person (undertaken at home and at school) is an issue of the most current and multifaceted importance because of the position that gender ideology has won for itself in the educational discussion in general, and in this respect in particular. Hence the author, motivated by this state of affairs, undertook the analysis of such concepts as: education, human person, gender, Catholic anthropology, ethos (tradition) of the family. This resulted in the following conclusions of an existential and pedagogical character: 1) The accusation against Christian anthropology, that it neglects in the methodological and educational discourse the topic of sex and human sexuality, is an ideological supposition, scientifically unjustified. 2) The position of gender introduces into the educational process materialistic-hedonistic connotations and it is rightly called the greatest threat to the Catholic Church of the 21st century because of the legal and financial locations, which it has (cf. gender mainstreaming). 3) The issue of the clause (objection) of conscience should be resolved in favor of its application, also (or perhaps especially) on the level of education. This is a subject strongly connected with our issue, as a constitutional right of educators: parents and teachers (teachers and parents at the same time). In this respect, both are mutually called to a closer cooperation, arising from the very nature of things, which we traditionally define by the concept of “the education of a person”.