Nowa otwarta przestrzeń publiczna jako element krajobrazu w procesie rewitalizacji. Przegląd literatury światowej

W obecnej literaturze od dziesięciu lat obserwuje się rosnące znaczenie funkcji otwartych przestrzeni publicznych. Mówi się, że miasta są kształtowane dzięki międzyludzkim spotkaniom, które potrzebują miejsc publicznych, spokojnych i bezpiecznych. Dla życia miejskiego ważne są ulice i rynki w centrum oraz w otaczających dzielnicach. Ludzie spotykają się w tych publicznych i półpublicznych przestrzeniach, gdzie korzystać mogą ze sklepów i restauracji. W rzeczywistości miasta żyją dzięki tym miejscom. W przyszłości te cechy specyficzne dla urbanistyki będą coraz bardziej rozpoznawalne także na terenach wiejskich i podmiejskich, gdzie krajobraz oraz życie społeczne ulega przemianom. Główna literatura przedmiotu w szeroki sposób ukazuje problem przekształcania zdegradowanych terenów miejskich oraz temat przestrzeni publicznych. Zaniedbane tereny o bogatej historii, jak dawne tereny kolejowe, przemysłowe, militarne, portowe, dawne lotniska, czy po prostu obszary zniszczone na skutek działalności człowieka, o specyfice zniszczeń miejskiej i wiejskiej jako nieużytki itd. posiadają duży potencjał przekształceń. Zasadniczym tematem artykułu jest zaprezentowanie stanu wiedzy, składającego się głównie z literatury, na temat procesu tworzenia otwartych przestrzeni publicznych jako metody odnowy urbanistycznej i ruralistycznej. Szeroka analiza, przede wszystkim źródeł zagranicznych, stanowi tło badawcze. Analizy tego tematu mogą być bardzo inspirujące dla przyszłych rozwiązań przestrzennych.