Dyskryminacja jako przykład nierównego traktowania pracownika

W powszechnym rozumieniu pojęcie „dyskryminacja” oznacza rozróżnienie. W słownikach i encyklopediach za dyskryminację uważa się „upośledzenie lub prześladowanie jednostek lub grup społecznych ze względu na ich pochodzenie, przynależność rasową, etniczną, wyznaniową, narodową czy klasową”. Dyskryminacja w tym ujęciu polega na gorszym w stosunku do ogółu traktowaniu jednostek bądź grup ze względu na ich „inność”. Równość każdego obywatela jest kluczową zasadą współczesnych społeczeństw demokratycznych. Zakaz dyskryminacji to fundament ujęty w ramy prawa międzynarodowego oraz prawa UE, a w Polsce to zasada konstytucyjna i zasada prawa pracy. Zakaz dyskryminacji to przede wszystkim podkreślenie oraz wzmocnienie reguły, iż wszyscy są równi wobec prawa oraz powinni być traktowani tak samo w takich samych sytuacjach.

In common understanding the word “discrimination” means distinction. Dictionaries as well as encyclopaedia consider discrimination to be “impairment or persecution of individuals or social groups due to their origin, racial, ethnic, denominational, national or class affiliation”. Discrimination in this aspect consists in treating individuals or groups worse than the commonalty due to their “alterity”. Equality of every citizen is the key rule of modern democratic societies. A ban on discrimination is the foundation included within the framework of international law and EU law and in Poland it is the constitutional rule and the rule of labour law. The ban on discrimination is mainly emphasizing and strengthening the rule that everybody is equal before the law and should be treated the same in the same situations. The Constitution of the Republic of Poland says in article 32 that everybody shall be equal before the law. Everybody has the right to equal treatment by public authorities. Nobody should be discriminated in political, social or economic life for any reason.