Zagadnienia temporalne tzw. porozumień antykryzysowych

Artykuł obejmuje temporalne zagadnienia porozumień zbiorowych, których istotą jest tymczasowe obniżenie standardów zatrudnienia pracowników w związku z pogorszeniem się sytuacji #nansowej pracodawcy (art. 91, art. 231a, art. 24127 k.p.). W pierwszej kolejności omówiony jest moment początkowy obowiązywania tzw. porozumień antykryzysowych; rozważania przynoszą wniosek, że porozumienie o zawieszeniu stosowania układu zbiorowego pracy może wejść w życie najwcześniej z chwilą jego zarejestrowania, a pozostałe – z dniem oznaczonym przez strony. Dalej analizowany jest maksymalny możliwy czas obowiązywania porozumień. Ujawnia się problem: czy maksymalny czas obowiązywania porozumienia z  art. 231a k.p. obwarowany jest terminem 3-letnim, czy też pozostawiony jest swobodnemu uznaniu stron. Względy aksjologiczne przemawiają za pierwszą z opcji. Ostatnim problemem jest kwestia, czy tzw. porozumienia antykryzysowe mogą ulegać wypowiedzeniu przez jedną ze stron; udzielona odpowiedź jest twierdząca.

The article refers to the temporal issues of anti-crisis collective agreements in labour law, which are reducing the employment’s conditions as a consequence of employer’s serious economic situation. Firstly, the moment of the beginning is analyzed; it brings a conclusion, that the first potential moment, when an agreement to suspend the collective labour agreement can enter into force, is the day of its registration. As for the other agreements – it is the matter of parties’ decision. Secondly, there are some issues on the maximum possible duration of the anti-crisis collective agreements. The main problem is: is the maximum possible duration of the Art. No. 231a agreement a 3-old-year period, or is it the matter of parties’ independent decision. The axiological considerations make the first option more convincing. The last problem is the question, if the anti- -crisis collective agreements can be terminated. The answer is positive.