Priorytety polityki przemysłowej w Unii Europejskiej wobec wyzwań kryzysu globalnego

Obecny globalny kryzys gospodarczy podważył neoliberalne przekonanie, które w ostatnichdekadach stanowiło podwaliny poglądów zakładających ograniczenie do minimum ingerencjipublicznej w gospodarkę. Tym samym polityka przemysłowa stała się ponownie tematem dyskusji.Pomimo faktu, że żyjemy w postindustrialnej epoce, w której biotechnologia, informacje i usługi sąidentyfikowane jako źródła wzrostu gospodarczego, nie można ignorować przemysłu wytwórczego.Ma on kluczowe znaczenie dla kształtowania zmian strukturalnych w gospodarce i generuje nowe miejscapracy. Pożądana jest zwłaszcza aktywna polityka przemysłowa polegająca na pobudzaniu wzrostuinnowacyjności oraz podnoszeniu efektywności i konkurencyjności międzynarodowej przedsiębiorstw.Takie podejście stanowi podstawowy instrument, którym rząd oddziałuje na przemiany strukturalnew przemyśle, nadając im pożądany kierunek i tempo, które ułatwią wyjście z kryzysu. Doświadczeniaeuropejskie podkreślają potrzebę stworzenia odpowiednich warunków ramowych dla bardziej dynamicznegorozwoju przemysłu. Kluczowymi czynnikami przewagi konkurencyjnej są zasoby ludzkiei nowoczesne technologie, stąd działania powinny być ukierunkowane na promocję rozwoju kapitałuludzkiego oraz wyższe nakłady inwestycyjne na badania i rozwój.Przedmiotem analizy jest określenie roli, znaczenia i kierunków zmian polityki przemysłowej w rozwiązywaniuaktualnych problemów gospodarczych w Unii Europejskiej. W opracowaniu zaprezentowanoewolucję oraz istotę współczesnego podejścia do polityki przemysłowej. Następnie omówionokierunki zmian polityki przemysłowej w wybranych krajach europejskich oraz przedstawiono założeniazintegrowanego podejścia do polityki przemysłowej w Unii Europejskiej.