Structural Changes in the Polish Arms Industry

The subject of this article are the structural changes in the armaments industry in Poland after 1990 regarding the background of worldwide transformations that took place at that time, in particular related to the consolidation of enterprises. The aim of the article is to provide answers to the following questions about the current structure of Polish armaments industry. First – to what extent is the structure similar to the concentrated model of the USA and Western Europe arms industry? Second – is the structure of Polish arms industry suitable for rebuilding its position on the global armaments market in the conditions of gradual reduction of protectionist barriers in Europe? Various research methods have been used to achieve the goal of the article. The basic one becomes the analysis of Polish and foreign literature of the subject and unpublished materials from the former Ministry of Economy. The second method – qualitative – uses the technique of free interview. The author interviewed nearly 20 chief-executive officers of Polish armament companies during several specialist military equipment and armament fairs in 2016 and 2017. The basic conclusions of the research are not optimistic. While the structure of Polish arms industry is not very close to the solutions applied in the US and Western Europe, it is more related to the concentrated models in national structures (holdings and concerns) characteristic for Central and Eastern European countries, the process of concentration was executed too slowly and in a random way. Nevertheless, the main problem is that existing structure does not improve the competitiveness of the Polish arms industry in the face of dynamic changes in the European one.

Przedmiotem artykułu są zmiany strukturalne w przemyśle zbrojeniowym w Polsce po 1990 roku na tle przeobrażeń, jakie zachodziły w tym przemyśle na świecie, w tym w szczególności związane z konsolidacją przedsiębiorstw. Celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na dwa pytania dotyczące obecnej struktury polskiego przemysłu zbrojeniowego. Pierwsze pytanie to – w jakim stopniu ta struktura jest podobna do modelu koncentracji przemysłu zbrojeniowego w USA i Europie Zachodniej. Drugie – czy struktura polskiego przemysłu zbrojeniowego jest odpowiednia do odbudowy pozycji tego przemysłu na światowym rynku zbrojeniowym w warunkach stopniowego ograniczania barier protekcjonistycznych w Europie. Aby zrealizować cel artykułu, zastosowano różne metody badawcze. Podstawowa to analiza polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu oraz niepublikowanych materiałów z byłego Ministerstwa Gospodarki. Druga to metoda jakościowa z wykorzystaniem techniki wywiadu swobodnego. Autor przeprowadził wywiady z prawie 20 szefami polskich firm zbrojeniowych w trakcie kilku targów specjalistycznych sprzętu i uzbrojenia wojskowego w 2016 i 2017 roku. Podstawowe wnioski z badań nie są optymistyczne. O ile struktura polskiego przemysłu zbrojeniowego jest w niewielkim zakresie zbliżona do rozwiązań, jakie przyjęto w USA i Europie Zachodniej, raczej bliższa jest modelowi koncentracji w narodowe struktury (holdingi i koncerny) charakterystyczne dla państw Europy Środkowo-Wschodniej, o tyle sam proces koncentracji następował zbyt powoli i w sposób nieco przypadkowy. Głównym problemem jest jednak to, że tak ukształtowana struktura nie zapewnia poprawy konkurencyjności polskiego przemysłu zbrojeniowego wobec szybko nadchodzących zmian w europejskim przemyśle zbrojeniowym.