Re-Use of Post-Industrial Sites Based on the Example of ‘Diora’ in Dzierżoniów

Diora Factory was the largest company in the history of Dzierżoniów and its brand was well-known throughout Poland. Therefore Diora was a determinant of development, as well as the symbol of the town. After the liquidation of Diora, there appeared a problem of revitalisation of postindustrial sites occupying significant area in the centre of the town. Finally, local authorities decided to demolish the bulk of Diora’s buildings and change the function and nature of the area. On the site of the main building of Diora was formed a large hypermarket ‘Kaufland’ with many additional services. Other buildings next to the hypermarket were transformed to service zone, where many economic operators located their companies. The aim of this study was to show the process of change aimed at the revitalisation of this place. This article contains: analysis of local authorities’ actions aimed at the revitalisation of this place, principles of creating a new service zone and identification of economic operators in this zone. These changes have resulted in converting useless post-industrial areas in the rapidly developing service zone. Revitalisation of Diora Factory can be used as an example of good practice for other monofunctional cities, which have the same problems.

Zakłady Radiowe „Diora” były największym przedsiębiorstwem w historii Dzierżoniowa, a ich marka znana była zarówno w Polsce, jak i za granicą. Dzięki temu stały się one główną determinantą rozwoju, a także pewnym symbolem i wizytówką miasta. Po upadku „Diory” pojawił się problem zagospodarowania budynków zakładu, które zajmowały znaczny obszar w centralnej części Dzierżoniowa i stopniowo ulegały degradacji. Ostatecznie władze lokalne podjęły kontrowersyjną decyzję o likwidacji pozostałości fabryki oraz zmianie funkcji i charakteru tego obszaru. Na miejscu głównej hali „Diory” powstał największy w mieście hipermarket „Kaufland”, a obok rozwinęła się prężnie działająca strefa usługowa. Celem artykułu jest ukazanie procesu zmian funkcjonalno-przestrzennych na obszarach poprzemysłowych „Diory”, zmierzających do ponownego zagospodarowania i rewitalizacji tego miejsca. Zostanie omówiony schemat działania władz lokalnych oraz poszczególne etapy kształtowania się nowej strefy usługowej wraz z inwentaryzacją podmiotów gospodarczych tam powstałych. Przykład zagospodarowania „Diory” przedstawiony zostanie w kontekście dobrych praktyk, co może posłużyć jako wzór postępowania dla innych miast monofunkcyjnych, które borykają się z podobnymi problemami.