Pure or Compound Dualism? Considering Afresh the Prospects of Pure Substance Dualism

Substance dualism has received much attention from philosophers and theologians in contem- porary literature. Whilst it may have been fashiona ble in the recent past to dismiss substance dualism as an unviable and academically absurd position to hold, this is no longer the case. My contention is not so much the merits of substance dualism in general, but a more specified variation of substance dualism. My specific contribution to the literature in this article is that I argue for the viability of pure substance dualism as a more satisfactory option in contrast to compound or composite varieties of substance dual ism. I put forth one argument and tease out the implications that make compound dual ism less than satisfactory. I conclude that, mini- mally, more work is required on compound variations of dualism to make it a more appealing and a philosophically satisfactory option.

Dualizm czysty czy złożony? Ponowne rozważenie czystego dualizmu substancjalnego. Od jakiegoś czasu dualizm substancjalny przyciąga sporo uwagi filozofów i teologów, choć jeszcze do niedawna w modzie było odrzucanie tego stanowiska jako niedającego się naukowo utrzymać, czy wręcz absurdalnego. Zamiarem autora jest nie tyle wykazanie zasadności dualizmu substancjalnego w ogóle, ile słuszności pewnej jego odmiany. W artykule wysuwa argument przemawiający za czystym dualizmem substancjalnym jako opcją bardziej satysfakcjonują niż dualizm substancjalny o charakterze złożonym czy też mieszanym. Z przedstawionej argumentacji wyprowadza wnioski wskazujące na to, że dualizm złożony jest znacznie mniej zadowalającym stanowiskiem. Autor stwierdza ponadto, że rozmaite wersje dualizmu złożonego — w najlepszym razie — wymagają dalszych badań, aby uznać je za propozycje atrakcyjne i filozoficznie zadowalające.