Samotny rodzic w obliczu instytucji – pomiędzy subiektywną opinią a empatią pracowników socjalnych przeprowadzających rodzinny wywiad środowiskowy

Artykuł stanowi opis doświadczeń samotnych rodziców związanych z aplikowaniem o pomoc społeczną, a w szczególności z przeprowadzaniem środowiskowego wywiadu rodzinnego. W ramach wprowadzenia teoretycznego zaprezentowano przegląd literatury polskiej, w której podjęto problematykę rodzin niepełnych. Na podstawie analizy jakościowej treści wywiadów przeprowadzanoych z 12 samotnymi matkami opisano ambiwalentne doświadczenia kobiet podczas opisywanego etapu przyznawania świadczeń z pomocy społecznej. Wskazano, iż pracownicy spocjalni wykazują zarówno zachowania negatywne, w pewnym stopniu zakrawające na łamanie przyrodzonego i niezbywalnego prawa do godności, jakie przysługuje każdemu człowiekowi, jak i potrafią, działając empatycznie, realnie wspomóc samotnych rodziców.

The paper constitutes a description of the experiences of single parents in relation to applying for welfare, and, particularly, with the conducting of community interviews. As part of the theoretical introduction the ideas expressed in Polish reference sources pertaining to the problems of single parents are discussed. On the basis of a qualitative analysis of the content of interviews with 12 single mothers the author describes the women’s ambivalent experiences during the stage of applying for welfare. It has been noted that social workers present negative behaviours that might be considered as breaching the natural and indefeasible right to dignity that every human being has, but the workers can also be empathetic and provide genuine help for single parents.