Kulturowy potencjał wychowania w rodzinie na styku kultur – orientacje rodziców i dzieci

Odmienność kulturowa jest czynnikiem istotnie stratyfikującym funkcjonowanie rodziny w obrębie jej samej, jak i poza nią, zwłaszcza w wymiarze społecznym. Owa odmienność generuje w konsekwencji specyficzny dla niej kulturowy system, konceptualizowany przez tzw. kulturowy kanon dziedziczony w ramach międzygeneracyjnej transmisji. Istotne są przy tym: zakres owego przekazu, kulturowy typ rodziny, przestrzenie doświadczania odmienności kulturowej oraz style radzenia sobie z odmiennością na stykach kultur, wyznaczane przez takie czynniki, jak historyczność i czas. Składają się one z kolei na wypracowanie strategii radzenia sobie z ową odmiennością, z tzw. kulturowym dualizmem, która jest pokoleniowo zróżnicowany, ewoluuje bowiem od kulturowego konsensusu ku międzykulturowej orientacji. U jej podstaw lokuje się przy tym specyficzna aksjologia pogranicza kulturowego. Strategię tę postrzegać można zatem jako kapitał społeczny, tak w odniesieniu do odmiennych kulturowo jednostek, jak i odmiennych kulturowo wspólnot, funkcjonujących w granicach wielokulturowego społeczeństwa.

Cultural diversity is a factor significantly stratifying family functioning within its own framework as well as beyond it, particularly in the social dimension. In consequence, such diversity generates a family’s specific cultural system, conceptualized by the, so called, cultural canon inherited through intergenerational transmission. It entails crucial elements, for instance the range of such transmission, the cultural type of the family, areas of experiencing cultural diversity and styles of managing diversity in the cultural borderland, determined by such factors as historical context and time. They, in turn, together contribute to the establishment of the strategy for dealing with such diversity and cultural dualism. The latter is generationally differentiated as it evolves from a cultural consensus towards intercultural orientation. Thus a, specific axiology of the cultural borderland constitutes its foundation. Hence, such a strategy can be perceived as a social capital both with reference to culturally diverse individuals as well as culturally diverse communities functioning within the framework of a multicultural society.