Dostęp do infrastruktury transportu kolejowego w Polsce. Założenia i praktyka

Zapewnienie sprawiedliwego dostępu do infrastruktury jest niezwykle ważnym elementem liberalizacji branż infrastrukturalnych. Postulat ten nie został jednak w Polsce zrealizowany w odniesieniu do kluczowych części infrastruktury kolejowej, jakimi są bocznice kolejowe, stanowiące punkty załadunku i wyładunku towarów. Wynika to z niewłaściwego implementowania regulacji unijnych dotyczących zasad przejrzystego i niedyskryminującego dostępu do infrastruktury. W rezultacie w Polsce bocznice kolejowe w ogóle nie podlegają obowiązkowi udostępniania przewoźnikom kolejowym. Jest to nie tylko niezgodne z prawem wspólnotowym, ale i w rażący sposób sprzeczne z logiką modelu liberalizacji transportu kolejowego. Rozwiązanie takie dostarcza ponadto podmiotowi dominującemu na rynku, PKP Cargo SA, w którego gestii znajduje się znaczna część bocznic kolejowych, gotowe narzędzie do stosowania tzw. strategicznego odstraszania (strategic entry deterrence).

Ensuring fair access to infrastructure is an extremely important element in the liberalisation of infrastructure industries. However, this postulate has not been implemented in Poland with regard to key parts of the railway infrastructure, such as railway sidings, which are loading and unloading points for goods. This is due to inadequate implementation of EU regulations on the principles of transparent and non-discriminatory access to infrastructure. As a result, railway sidings in Poland are not subject to the obligation of making them available to railway undertakings at all. This is not only incompatible with Community law, but also blatantly contradicts the logic of the rail transport liberalisation model. In addition, such a solution provides the dominant entity on the market, PKP Cargo SA, which owns a significant part of railway sidings, with a ready tool for applying the so-called strategic entry deterrence.