Solidarność w tradycji klasycznej

Solidarity is a “miracle,” and not only because of the relative rarity of spontaneous, trusting, non-instrumental cooperation in todays’ atomized societies, but also because of its inexplicable, invariably striking fundament – human freedom. This essay investigates the nature of “miracles,” drawing on two giant traditions – the ancient, Judaeo-Christian. The image of solidarity that emerges from this analysis proves that solidarity is originally and irreducibly a freedom-enhancing concept.

Solidarność jest „cudem”. Zasługuje ona na takie miano nie tylko ze względu na relatywną rzadkość nieinstrumentalnej, spontanicznej i pełnej ufności współpracy we współczesnych zatomizowanych społeczeństwach, lecz także ze względu na swój niewytłumaczalny i niezmiennie fascynujący fundament: ludzką wolność. Artykuł opisuje naturę „cudów” na przykładzie dwóch klasycznych tradycji myśli europejskiej: antycznej i judeochrześcijańskiej. Obraz solidarności wyłaniający się z tej analizy dowodzi, że solidarność jest źródłowo i nieredukowalnie fenomenem liberalnym, a więc ufundowanym na wolności i pomnażającym wolność.