Wpływ pandemii COVID-19 na pracę zdalną – perspektywa pracownika

Pandemia COVID-19 – bezprecedensowy przykład otoczenia VUCA – wywołała znaczące zmiany w sposobie pracy. W celu ograniczenia ryzyka infekcji oraz w związku z zamknięciem placówek oświatowych znacząca ilość pracowników podjęła zdalną realizację obowiązków zawodowych. Celem artykułu była ocena i analiza częstotliwości pracy zdalnej, wybranych jej aspektów oraz kluczowych utrudnień przed i w trakcie trwania pandemii COVID-19. Badania ilościowe przeprowadzone na celowo dobranej próbie 327 respondentów pokazały, że znacząco wzrosła częstotliwość pracy zdalnej realizowanej w 100% z domu. Dodatkowo wskazano następujące pozytywne konsekwencje pracy zdalnej: oszczędność czasu, dostosowanie pracy do potrzeb osobistych, możliwość godzenia obowiązków zawodowych i osobistych. Za najbardziej negatywne konsekwencje pracy zdalnej w czasie pandemii COVID-19 badani uznali: brak bezpośredniego kontaktu ze współpracownikami, zacieranie się granicy między pracą a życiem osobistym, czy poczucie bycia cały czas w pracy. Czynnikiem, który badani respondenci wskazali jako największą trudność pracy zdalnej podczas pandemii COVID-19, był brak kontaktów społecznych i odizolowanie. Dla tej grupy, która posiada niepełnoletnie dzieci, największym utrudnieniem była obecność w domu dzieci i opieka nad nimi, i nauka z nimi. Wyniki jednoznacznie wskazują na rolę relacji interpersonalnych w funkcjonowaniu pracownika w organizacji. Badani deklarują chęć częstszego realizowania obowiązków zawodowych w trybie pracy zdalnej po zakończeniu pandemii.