Analiza związku między perspektywą postrzegania czasu a prokrastynacją akademicką

W ostatnim czasie dużo mówi się o znaczeniu perspektyw postrzegania czasu w kontekście zachowania jednostki. Celem prowadzonych analiz było sprawdzenie zależności pomiędzy czynnikami demograficznymi (płeć) i podmiotowymi (perspektywa postrzegania czasu) a prokrastynacją. W badaniu wzięło udział 174 studentów kierunków politechnicznych (w tym 105 kobiet i 69 mężczyzn). Wykorzystano następujące narzędzia: polską wersję Pure Procrastination Scale (PPS) w adaptacji Stępień i Cieciucha oraz Kwestionariusz Postrzegania Czasu Zimbardo i Boyd’a, zaadaptowany przez Anetę Przepiórkę. Wyniki wskazują, że w badanej grupie dominuje przeszła pozytywna orientacja temporalna. Kobiety częściej niż mężczyźni są zorientowane na przyszłość i przeszłość pozytywną. W zakresie prokrastynacji wystąpiły różnice międzypłciowe wyłącznie w aspekcie nieadaptacyjnym, który był wyższy w grupie mężczyzn. Przeprowadzona analiza wykazała, że prokrastynacja i jej trzy aspekty są ujemnie związane z przyszłą perspektywą postrzegania czasu, dodatnio z teraźniejszą fatalistyczną perspektywą postrzegania czasu i dodatnio z przeszłą negatywną (w aspekcie behawioralnym i wyniku ogólnym). Uzyskane wyniki wskazują również, że tendencja do odkładania na później może być nasilana przez przeszłą negatywną orientację temporalną, a osłabiana przez perspektywę przyszłą.