Uporczywość inflacji i jej komponentów – badanie empiryczne dla Polski

Artykuł porusza kwestię uporczywości szeregów czasowych inflacji i jej komponentów (11 indeksów cen), która wpływa na szybkość powrotu do równowagi po ustąpieniu szoku. W tym celu wykorzystano powszechnie stosowane metody szacowania uporczywości: bazujące na modelach klasy AR (por. Marques, 2004; Pivetta, Reis, 2007) oraz, alternatywnie, estymację długiej pamięci występującej w analizowanych szeregach (por. Baillie 1996; Koop i in., 1997). Wyboru pomiędzy dwoma klasami modeli dokonano na podstawie wyników testów klasy FDF (Dolado, Gonzalo, Mayoral, 2006). W drodze eksperymentu polegającego na estymacji modeli w przesuwanym oknie estymacji zbadano także zmianę uporczywości w czasie. Wyniki wskazują, że w analizowanym okresie nastąpił spadek uporczywości większości szeregów czasowych inflacji, za co w większości odpowiada zmiana strukturalna, która pokrywa się z okresem wprowadzania i modyfikowania strategii polityki pieniężnej w Polsce.

The paper aims to evaluate inflation persistence at a disaggregated level. The measures of inflation persistence used in the exercise rely solely on time series methods of AR and long memory models (cf: Marques, 2004; Pivetta, Reis, 2007; Baillie, 1996) and are applied to Polish CPI and its 11 components. The choice between those two frameworks has been based on the results of the FDF test (Dolado, Gonzalo, Mayoral, 2006). The second part of the study consisted in investigation of the dynamics of persistence. An experiment of rolling window regressions revealed a decrease in the persistence of most of the price indices. A plausible source of the decline was a structural change, which occurred during the introduction of direct inflation targeting by the monetary authorities in Poland.