Polityka spójności w dobie kryzysu strefy euro

Rozważania przedstawione w artykule odnoszą się do sposobu, w jaki kryzys w strefie euro wpłynął na politykę spójności. W szczególności autor zamierza odpowiedzieć na pytania dotyczące zjawisk obserwowanych w sytuacji kryzysowej w strefie euro (w latach 2010–2015), ale w odniesieniu do obszaru polityki spójności. Czy w tej polityce widoczny był wzrost zarządzania międzyrządowego, a także nieformalnej roli największych i najbogatszych państw członkowskich? Czy rosły kompetencje Komisji Europejskiej, ale bez zwiększania jej autonomii wobec instytucji międzyrządowych UE? Czy w odniesieniu do tej polityki ujawniło się zjawisko zróżnicowania integracji na „Europę dwóch prędkości” (lub segmentacji na strefę euro i resztę UE), czy też istnieje inna linia podziału w ramach tej polityki?

The main question of the paper concerns the way the eurozone crisis has affected cohesion policy. In particular, the author intends to answer the questions related to the phenomena observed in the crisis in the eurozone (2010–2015), but in relation to the field of cohesion policy. Did intergovernmental management and the informal role of the largest and richest Member States become more visible in this policy? Did the European Commission’s powers grow, but without increasing its autonomy in relation to the EU intergovernmental institutions? Did the crisis lead to the emergence of a “two-speed Europe” (one segmented into the eurozone and the rest of the EU) in cohesion policy? Or maybe is there another dividing line in this policy?