Polityka spójności 2014–2020: rewolucja, reforma czy utrzymanie status quo?

Artykuł jest poświęcony zmianom polityki spójności, szerzej: polityki rozwoju, w okresie 2014–2020. Autor analizuje postanowienia kluczowych dokumentów mających wpływ na ostateczny kształt polityki na omawiane lata. Analizuje też zjawiska, jakie mogą spowodować wyhamowanie zmian, upatrując ich przede wszystkim w skutkach niezdecydowania i łagodności służb zarządzających, tolerujących negatywne zjawiska typu następstwo celów i inne gry prowadzące ostatecznie do wydania środków zamiast osiągania celów. Artykuł zawiera też rozważania o tym, dlaczego i w jakim stopniu istniejące zagrożenia mogą ograniczyć rewolucyjny charakter od dawna oczekiwanych reform.

The paper is devoted to analysis of the changes of Cohesion policy (more broadly: development policy) in the period 2014−2020. The author analyzes key documents influencing final solutions for that period. On top of that, he analyzes phenomena that can hamper changes, in particular, indecisiveness and leniency of managing services, tolerating negative phenomena like goal substitution and other manoeuvres leading to money spending instead of goal attainment. The author also considers why and to what extent the analyzed hazards may reduce the revolutionary character of long expected reforms.