Strategies of Russian NGOs to engage in social policy implementation

Chociaż władze rosyjskie uważają społeczeństwo obywatelskie za zagrożenie dla ich rządów, to społeczne organizacje pozarządowe (NGO) są oceniane pozytywnie przez instytucje państwowe na wszystkich poziomach władzy. W przeciwieństwie do organizacji broniących praw człowieka czy też aktywistów politycznych społecznie ukierunkowane organizacje trzeciego sektora raczej nie są krytykowane przez maszynę propagandową, lecz wypełniają obecnie kluczową rolę we wdrażaniu polityki społecznej w Rosji. Analizując trajektorie relacji z władzą 18 organizacji pozarządowych z Petersburga, zajmujących się opieką nad osobami starszymi, artykuł omawia trzy typy relacji między NGO a instytucjami państwa: NGO wspierające politykę państwa poprzez bycie częścią tej polityki; NGO uzupełniające polityki państwa w obszarach, gdzie państwo nie potrafi odpowiednio rozwiązać problemów; oraz NGO zastępujące państwo, a w niektórych przypadkach sprawujące władzę nad lokalnymi państwowymi instytucjami społecznymi.

Although the Russian regime considers civil society to be a threat to its authority, social NGOs are positively viewed by state institutions at all levels. Unlike human rights organisations and political activists, socially oriented third sector organisations are not typically criticised by the propaganda machine. On contrary, these NGOs currently play a crucial role in social policy implementation in Russia. By analysing the trajectories of state-third sector relations of 18 Saint-Petersburg-based non-governmental elderly care organisations, the article characterises three ways in which NGOs approach relationships with the state: NGOs which support state policy by being part of it, NGOs which supplement state policies in spheres the state fails to address appropriately, and NGOs which substitute for the state, in some cases exercising power over local state social services.