Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Numerical aspects of the secondary magnetic field mapping in Magnetic Induction Tomography

Tytuł:
Numerical aspects of the secondary magnetic field mapping in Magnetic Induction Tomography
Numeryczne aspekty odwzorowania wtórnego pola magnetycznego w Magnetycznej Tomografii Indukcyjnej
Autorzy:
Szuflitowska, B.
Ziolkowski, M.
Stawicki, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/408766.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
Tematy:
magnetic induction tomography
eddy current
forward problem
electrical conductivity
magnetyczna tomografia indukcyjna
prąd wirowy
zagadnienie proste
konduktywność elektryczna
Źródło:
Informatyka, Automatyka, Pomiary w Gospodarce i Ochronie Środowiska; 2017, 7, 3; 11-14
2083-0157
2391-6761
Język:
angielski
Prawa:
CC BY-SA: Creative Commons Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach 4.0
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Magnetic Induction Tomography (MIT) belongs to the noncontact electromagnetic imaging techniques. This paper focuses on determination of a secondary magnetic field map calculated with the help of the Biot-Savart law around the low-conductivity object. The inclusions of various shapes and different electrical conductivities values and two measurement planes are considered. In each case the objects’ single maximal cell volume with assumed uniform eddy current density has been determined. In order to keep the relative error below 1% the object should be divided in most cases into elements with maximal cell volume equal to 0.244 mm3 for yz − plane, and 0.03 mm3 for xy − plane.

Magnetyczna Tomografia Indukcyjna (MIT) należy do bezkontaktowych, elektromagnetycznych technik obrazowania. Artykuł skupia się na wyznaczeniu mapy wtórnego pola magnetycznego obliczonego za pomocą prawa Biota-Savarta wokół obiektu słaboprzewodzącego. Przeanalizowano wtrącenia o różnym kształcie i różnej wartości konduktywności elektrycznej oraz dwie płaszczyzny pomiarowe. W każdym przypadku została wyznaczona maksymalna objętość pojedynczej komórki obiektu z założoną stałą wartością gęstości prądu. W celu uzyskania błędu względnego poniżej 1% obiekt powinien zostać podzielony w większości przypadków na elementy z maksymalną objętością równą 0,244 mm3 dla płaszczyzny yz oraz 0,03 mm3 dla płaszczyzny xy.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies