Preferencje terapeutyczne lekarzy wobec pacjentów cierpiących na zaburzenia funkcjonowania dróg żółciowych

There are no current studies on the treatment of biliary tract disorders. Therefore, an observational study was conducted to collect information on therapeutic procedures in patients suffering from biliary dysfunction. During the study, we checked what active substances are chosen by gastroenterologists and primary care physicians, for what indications and for what symptoms. The average time from the onset of symptoms in the studied patients was 1.5 years. Most often, patients had been experiencing symptoms of the disease for a year (dominant). Nearly 70% of patients have not received any therapeutic treatment so far. In the group of patients who had been previously treated, more than half were to modify their eating style (62.4%) and/or take herbal preparations (53.6%). 41% of patients were recommended other pharmacotherapy. The main factor in the choice of pharmacotherapy was the spasmolytic effect on the smooth muscle of the bile ducts and the sphincter of Oddi (65.1%). The most commonly recommended drug was hymecromone. In the case of more than half of the specialists, the choice of pharmacotherapy was influenced by good experience with a given active substance and the fact that the drug increases bile secretion or reduces bile stasis (58.6%; 54.8% and 50.7%, respectively).

Nie ma aktualnych badań poruszających tematykę leczenia zaburzeń funkcjonowania dróg żółciowych. W związku z tym przeprowadzono badanie obserwacyjne w celu zebrania informacji na temat sposobów postępowania terapeutycznego u pacjentów cierpiących na zaburzenia funkcjonowania dróg żółciowych. W toku badania sprawdzono, jakie substancje czynne, w jakich wskazaniach oraz przy jakich objawach wybierają lekarze gastroenterolodzy i lekarze POZ. Wśród badanych pacjentów średni czas od pojawienia się dolegliwości wynosił 1,5 roku. Najczęściej odczuwali objawy choroby od roku (dominanta). U blisko 70% pacjentów dotychczas nie prowadzono postępowania terapeutycznego. W grupie pacjentów, którzy byli dotąd leczeni, ponad połowa miała zmodyfikować styl odżywiania (62,4%) i/lub przyjmować preparaty ziołowe (53,6%). 41% pacjentów miało zaleconą inną farmakoterapię. Głównym czynnikiem wyboru farmakoterapii na obecnej wizycie było działanie spazmolityczne na mięśniówkę gładką dróg żółciowych i zwieracza Oddiego (65,1%). Najczęściej zalecanym lekiem był hymekromon. W przypadku ponad połowy specjalistów wpływ na wybór farmakoterapii miały dobre doświadczenia z daną substancją czynną oraz fakt, że lek zwiększa wydzielanie żółci bądź zmniejsza jej zastój (odpowiednio: 58,6%; 54,8%; 50,7%).