Narracja jako restauracja wymiaru humanistycznego w pedagogice fenomenologicznej Maxa van Manena

CEL NAUKOWY: Problematyka podjęta w przedstawionej pracy jest ściśle związana z metodologiczną i etyczną refleksją czołowych przedstawicieli pedagogiki fenomenologicznej na świecie, emerytowanego profesora uniwersytetu w Albercie Maxa van Manena. Celem jest ukazanie znaczenia badań narracyjnych w naukach szczegółowych jako jednej z dróg troski o ochronę normatywnego wymiaru w badawczej refleksji i działaniu. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym problemem badawczym jest analiza miejsca narracji i anegdoty w koncepcji phenomenology of practice jako jednej z dróg ochrony i rozwoju humanistycznego wymiaru w badaniach pedagogicznych. Przeprowadzony proces refleksji powstał na podstawie analizy treści fundamentalnych dla poruszanej problematyki w monografiach i artykułach Maxa van Manena. PROCES WYWODU: Proces wywodu został podzielony na dwie części. Pierwsza dotyczy rozumienia narracji jako formy refleksji i działania moralnego, druga roli anegdoty jako narzędzia badań narracyjnych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy ukazują wartość metodologiczną i znaczenie etyczne badań narracyjnych w procesie poszukiwania odpowiedzi na pytanie o to, jakiej wiedzy naprawdę potrzebujemy jako osoba i jako wspólnota. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Jednym z najważniejszych wniosków i postulatów jest uwzględnianie i poszukiwanie w badaniach pedagogicznych dróg dostępu do tego, co Max van Manen nazywa patycznymi formami wiedzy (pathic knowledge).

RESEARCH OBJECTIVE: The main consideration of this analysis is tightly connected with the theoretical and methodological achievements of one of the leading representatives of phenomenological pedagogy in the world; professor emeritus of University of Alberta, Max van Manen. The aim is to show the importance of narrative research as one of the ways of protecting the normative dimension in research reflection and action. THE RESEARCH PROBLEMS AND METHODS: The main research problem is related with the place of narrativity and anegdote in his concept of phenomenology of practice as a way of care for and development of humanistic dimension in the pedagogical research. The reflection process was conducted on the basis of an content analysis fundamental for the most important monographs and articles of Max van Manena in the field. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The process of argumentation was divided into two parts. The main part of the analysis is divided into two parts. The first concerns the understanding of narration as a form of reflection and moral action, the second section focuses on the role of anecdotes as a tool for narrative research. RESEARCH RESULTS: The results of the analysis show the methodological value and the ethical importance of narrative research in the inquiry for finding answers to the question of what knowledge we really need as a person and as a community. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: One of the most important conclusions and postulates is the consideration and search for ways of accessing what Max van Manen calls pathic knowledge in pedagogical research.