From semantics to semiotics. Communication of architecture

Communication of architecture is a multi-dimensional phenomenon, with elements of message decoded only by a limited group of experts, and the general message understood by the vast audience. These two categories are compared within the paper to semantic and semiotic message systems, derived from dialectic interpretation of meaning, as a function of understanding and consciousness. Further investigation of verbal and non-verbal communication leads to recognition of similarities with architectural discipline. Ability of meaning transmission through space is then analysed in context of limita¬tions of human perception and understanding. Formal discursive communicative methods of architecture are described as semantic, whereas non-formal communication are described as semiotic, along with phenomena of grammar and genius loci. This leads to description of both ability and limitations of spatial communication.

Przekaz architektoniczny jest zjawiskiem wielowymiarowym, z pewnymi elementami przekazu czytelnymi wyłącznie dla ograniczonej grupy specjalistów i ogólnym przekazem rozumianym przez ogół odbiorców. Te dwie kategorie odniesiono w artykule do semantycznego oraz semiotycznego systemu przekazu. Formalne, dyskursywne metody komunikatywne architektury są opisane jako semantyczne, podczas gdy metody nieformalne opisywane są jako semiotyczne, wraz z aspektami gramatyki i genius loci. Te dwie metody komunikacji rozumiane są jako funkcje rozumienia oraz świadomości, wywodzące się z dialektycznej interpretacji znaczenia. Dalsze badanie komunikacji werbalnej i niewerbalnej przeprowadzone w artykule prowadzi do odkrycia podobieństw z architekturą. Zdolność do rozumienia przekazu za pomocą przestrzeni jest następnie analizowana w kontekście ograniczeń ludzkiej percepcji i rozumienia. Analiza ta prowadzi do opisu zarówno potencjału jak i ograniczeń przekazu przestrzennego.